Wrocław

Rotunda panoramy racławickiej. Projekt szczegółowy 1957 r., ukończenie do stanu surowego 1967 r., ostateczne dokończenie prac w latach 1980-1985. Projekt: Ewa i Marek Dziekońscy.

"Charakterystyczna rotunda, rozszerzająca się ku górze i mieszcząca malowidło, stanowi główną część budynku. Połączona jest ona pochylnią-tunelem z niższą częścią wejściową, w której znajdują się kasy, szatnie i pomieszczenia techniczne. Konstrukcja rotundy opiera się na 24, prefabrykowanych na miejscu, betonowych słupach nośnych, ściany złożone są z modułów w formie klinów, a całość uzupełnia szklany dach. Wyeksponowana konstrukcja gmachu – piony słupów z widocznymi podciągami oraz zastosowanie surowego betonu z widocznymi śladami po szalunkach".

Info za: http://www.tuwroclaw.com/wiadomosci,odkrywamy-wroclaw-rotunda-panoramy-raclawickiej,wia5-3266-12588.html.

Świnoujście

Świnoujście. Wojewódzki Ośrodek Doskonalenia Zawodowego. Mozaika.

Gdynia

Dworzec Pasażerski Żeglugi Gdańskiej. Projekt Lech Zaleski (1969).

Gdańsk

Gdańsk Śródmieście. Zieleniak, budowany w latach 1966 - 69. Jedyny trójmiejski wieżowiec powstały od góry. "Inwestycję rozpoczęto od wzmocnienia terenu 300 palami i zbudowania pierwszej betonowej wieży o wysokości 70 metrów (...). Po wybudowaniu drugiej wieży, na obydwu zamontowano 85-tonową matrycę, która zjeżdżając z ostatniego piętra pozwoliła na wykonanie stropów kolejnych pięter. Tym samym jako pierwsze powstało najwyższe piętro, a jako ostatni - parter. Na oszklenie budynku zużyto trzy hektary szkła."

(za: "Fot. Kosycarz. Niezwykłe zwykłe zdjęcia z lotu ptaka", Gdańsk 2012)

Gdańsk

Hala Olivia. Projekt: Stanisław Kuś, Maciej Krasicki, Maciej Gintowt.

Gdynia

Gdyńskie kamienice z okresu międzywojennego, w większości były pozbawione ornamentalnego detalu architektonicznego. Dekoracyjność uzyskiwano dzięki doborowi materiałów elewacyjnych, zestawieniu faktur, barw, powierzchni matowych i połyskujących po drobiazgowe dopracowanie i precyzję wykończenie. Modernizm w architekturze charakteryzował się dynamiką, efektywnością, elegancją i wyrafinowaniem, co starano się uzyskiwać prostymi środkami. Z czasem niszczejące i przekształcane doraźnymi naprawami elewacje, straciły pierwotną ekspresję.

(za: I. Huk-Malinowska, A. Kriegseisen "Problematyka konserwatorska elewacji gdyńskich kamienic modernistycznych" w: Architektura pierwszej połowy XX wieku i jej ochrona w Gdyni i w Europie. Wyd. UMG Gdynia 2011)